Molukkers bij de krijgsmacht

Molukkers bij de marine waren niet bij het KNIL ingedeeld. Toch kozen de meesten ervoor om mee te gaan naar Nederland. Zij bleven echter in dienst van de marine. 
Er was in Nederlands-Indië namelijk geen aparte koloniale marine. Alleen de landmacht had een aparte koloniale eenheid onder de naam KNIL. De bemanning van de Nederlandse vloot in Nederlands-Indië kon niet ontslagen worden. aangezien de marine niet werd opgeheven.

Bij de soevereiniteitsoverdracht van Indonesië werd de Nederlandse vloot slechts teruggetrokken. Aan inheemse schepelingen waaronder de Molukkers, werd geadviseerd om te kiezen. In dienst gaan van de Indonesische marine of te demobiliseren. 
Degenen die beiden niet wilden moest Nederland dan wel meenemen. Zij bleven hierdoor gewoon in Nederland in dienst. Zij die hiervoor kozen werden na de soevereiniteitsoverdracht met hun gezinnen overgeplaatst. Dit kon Nederland zijn, maar ook eventueel de Nederlandse Antillen of Nederlands Nieuw-Guinea.

Met de boottransporten van 1951 kwamen 67 marine-Molukkers en circa 300 gezinsleden naar Nederland. Nog 32 anderen kwamen op andere wijze hierheen. In Nederland werden ze eerst opgevangen in de voormalige werkkampen en marine-pensions. Deze waren in Medemblik, Klundert, Arnhem
en Doorn.
Later werden ze normaal gehuisvest in de omgeving van marinekampen. Gelegen in Den Helder, Amsterdam en Loosdrecht. De meeste marine-Molukkers zijn tot aan hun pensioen in dienst gebleven.